Zbiórka publiczka, utworzona dla Naszego Mikołajka Leszczyńskiego i Stasia Wojciechowskiego, to duży sukces Wasz i Nasz Pomagaliście Nam z całego serca uratować Naszego Wojownika

W niedzielę została ona zakończona (zgodnie z prawem), dlatego też ZARZĄD FUNDACJI w porozumieniu z Mamą Mikusia podjął pewne decyzje, o których chcemy Was poinformować.

Niestety… Mikuś nie mógł wykorzystać tych pieniążków na swoje leczenie, bo wezwało Go niebo, bo założył Anielskie skrzydełka i postanowił już odpocząć, stając się najcudowniejszym Aniołem Stróżem Mamy i Taty .

Oj, ile my byśmy oddali, żeby został z Nami, żebyśmy mogli cieszyć się tym, jak dorasta, jak poznaje świat..

Pamięć w sercu pozostanie na zawsze

Nie ma dnia żebyśmy nie myśleli o tym małym człowieku, który skradł Nasze serca.. widzę Jego uśmiech, Jego piękne oczka…Nie zadaję sobie już pytań “dlaczego”, modlę się o ukojenie bólu, jaki przeżywają Rodzice.

Mikuś jest Aniołkiem i pomaga innym..

Pieniążki zebrane dla Mikusia i Stasia w kwocie 44857.73 zł zostają rozdysponowane następująco:

– 7.500 zł to część Stasia, ktora oczekuje na niego na jego subkoncie.

Cześć Mikołajka zostanie podzielona i przekazana na leczenie i rehabilitację TRZECH OSÓB, NASZYCH PODOPIECZNYCH, a jest to 37357.73 zł

Pieniążki rozdysponujemy pomiędzy Helenkę, Julianka i Pawła, zgodnie z celowością.

Miki z Nieba pomaga…zsyła dobro, daje innym nadzieję..nadzieję, która i w Nas żyła do ostatniego Jego ddechu…

Mikołajku, dziękujemy Ci za Twoją walkę, za to ile serc zjednoczyłeś, za to, ile ludzi zmobilizowałeś do odnalezienia w sobie dobra, dziękujemy Ci, dziękuję Ci i ja za to, że pojawiłeś się na mojej drodze, za Twój usmiech, który zostanie ze mną na zawsze. Opiekuj się Mamą, Tatą i wszystkimi, którzy za Tobą tęsknią i płaczą. Biegaj po niebieskich obłoczkach bez bólu i cierpienia i wyczekuj spotkania z Nami wszystkimi- ZE SWOJĄ WIELKĄ ARMIĄ POMOCNYCH SERC .

KOCHAMY CIĘ

“Nie płacz kochana Mamo

Ja patrzę na Ciebie co rano.

Jak tylko oczka otworzę

I skrzydła anielskie rozłożę

To zaraz lecę do Ciebie

Pomimo, że jestem tu- w Niebie

Lecę, by Ciebie utulić,

Do serca mego przytulić

Głaskać Twe włosy rozwiane

I skleić serce złamane.

I znajdziesz mnie w listku na drzewie

I wiatru ciepłym powiewie

I w jasnym słońca promieniu

I w ptaku co siadł na ramieniu.

W tatrach i szumie morza

W tęczy łuku, barwnym jak zorza

W tatusia czułym uścisku

Bo jestem tak bardzo blisko…

I śpiewam Ci liści szelestem

I kocham – przy Tobie jestem

W zachodzie i wschodzie słońca

Ja będę z Tobą do końca…”

Ola i Emil.